Ken je dat gevoel? Het gevoel uit je voegen te barsten? Heb jij dat gevoel wel eens gehad op je werk?

In welke situatie? Wat zorgde ervoor dat je dit voelde?

Een hoogbegaafd iemand op de werkvloer is een uitdaging. Ik kan het niet anders zeggen. Zowel voor de persoon zelf als voor de omgeving die met hem of haar moet werken.

Jij voelt je vaak ongeduldig, geïrriteerd, verveeld, teleurgesteld, … En al deze dingen vaak ook nog meerdere keren per dag. En dat is helemaal niet vreemd. Als hoogbegaafde werkt je processor nu eenmaal sneller dan die van een gemiddeld begaafd persoon. En dat zorgt regelmatig voor frictie en frustratie, voor beide partijen.

Waar een werkgroep er tijdens een vergadering vaak uren over doet om tot een bepaalde uitkomst of inzicht te komen, heeft de hoogbegaafde dit exacte proces van al die uren al de eerste 10-15 minuten, soms zelfs sneller doorlopen om tot exact hetzelfde resultaat en hetzelfde inzicht te komen.

Kan je je inbeelden hoe vermoeiend en afstompend het is om uren te moeten luisteren tijdens een vergadering terwijl je na 15 minuten al weet wat de uiteindelijke uitkomst zal zijn? Om oplossingen te zien voordat iemand anders er nog maar aan gedacht heeft maar niemand je goedbedoelde advies ter harte neemt? Kan je je inbeelden hoe het voelt dat je goedbedoelde adviezen en voorstellen vaak mensen tegen de borst stuit en je je hierdoor onbegrepen voelt en vaak ook ongewenst? Het gevoel van nergens echt thuis te horen of te passen binnen de groep…

En vanuit de andere positie bekeken. Als collega en zeker ook leidinggevende van een hoogbegaafd iemand is het ook niet makkelijk. Niet makkelijk om de gedachtegang van je collega bij te houden, zijn werktempo, de manier waarop hij of zij de dingen aanpakt, alle verbeteringen en oplossingen die hij of zij ineens bedenkt voor dingen die al jaren op dezelfde manier aangepakt worden. En we gaan de zaken gewoon benoemen zoals ze zijn. Hierdoor voel je je soms een beetje bedreigd, overweldigd, overschaduwd. Zeker als het een jongere en minder ervaren medewerker betreft die even komt vertellen hoe het anders kan, functioneler, productiever, efficiënter, ...

Uiteindelijk draait alles om perspectief, probeer eens in de ander zijn of haar schoenen te gaan staan, hoe voelt het daar op die plek?

Op moeilijke momenten met een open blik naar elkaar blijven kijken is moeilijk maar oh zo waardevol. De communicatie openhouden en bespreken wat bepaalde acties of situaties met de ander doet, niet enkel individueel maar ook in groepsverband zorgt voor een goede dynamiek en verbinding tussen alle spelers in het systeem, versterkt de banden tussen collega’s maar ook leidinggevende en medewerkers en zorgt voor een veilige werkomgeving waar iedereen zichzelf kan zijn en waar iedereen zijn of haar eigen plek in het systeem kan innemen. Hierdoor kan er productiever, creatiever en meer gemotiveerd gewerkt worden. Win-win dus!

Vind je deze blog interessant, roept het vragen op of ben je nieuwsgierig hoe dit binnen jouw team of organisatie aangepakt kan worden en wil je hier graag mee over weten? Contacteer me dan gerust en ik bekijk graag met jou alle opties.
Volg ons zeker ook op Facebook (fb.me/wijzijnmeer) voor meer artikels en informatie over het thema systemisch coachen, hoogbegaafdheid en nog tal van andere onderwerpen.